Kışlalı Mahpus Yüreğim

Gecenin bu en bakir saatlerinde vurur ışık,

Mahpus ve sevimsiz kışla gönlüme.

Kara bir çarşaf gibi serili karlar,

Tane tane dökülüyorlar yüreğimin kara baht ormanına,

Öyle ki, gece korkunç rüzgarlı atlarıyla kolluyor bedenimi.

Yüreğim, bu kışla yüreğim...

Ah, ne bir tandır gibi alev,

Ne terkedilmiş bir şarap mahzeni gibi soğuk,

Yüreğim, yüreğim alçak bir ılık beklenti, 

Çaresiz bir arada kalmışlık...

Ve ezik, kansız bir el gibi.

Gecenin, bu en bakir saatleri,

Bir beni vurur,

Bir de kara karlarla serili, şu kışlalı mahpus yüreğimi...

/T'eo