YİRMİ YEDİ YIL

Yirmi iki yıl uzaktın.

Beş yıl daha uzak kalacaksın.  

Yorgunum, hareket edemem.  

Son hamle doladım, pamuk ipliği urganı boynuma.

Artık istesen de bulamazsın.  

Gecenin karanlığındayım.  

Bir kayanın altında saklanmaktayım.  

Her şeyi düşündüm, hesapladım.

İyiyi gördüm, kötüyü yaşadım.  

Yaşlarımı yola döktüm.  

Tutundum küçük bir parçana.  

Salınarak geldim geçtim.

Ne Ekim’ler yeter kavuşmaya, ne Kasım’lar.  

Ne yapsam da ne etsem, merhem olsam.  

Bir elimi yarına uzatsam.  

Şimdinin elini bırakmasam.

Başaramasam da desenem, basamak olsam adımlarına.  

Hakkın olan gökyüzüne uzatsam.  

Hatta hiç yormasam , çantamda saklasam, çıksam tepeye.  

İnan, bir fikrim yok, kanımda geziniyorsun.

/Furkan Daşdemir