Seni özlemenin getirisiydi bu.. Kül rengi bulutlar altında, dört duvar arasında resminle baş başa bir akşam yemeği yemiştim.. Biraz eskilerden, biraz bugünlerden bahsettik.. Ve yarınlarımızdan endişeyi çıkartıp bir kadehte bunun için içtik..
Seni tanımanın elli beşinci yıl dönümünde yine ağlamıştım.. Sanki o ilk günden bu yana birkaç dakika geçmiş ve sen hiç göç eylememişsin gibi yanıbaşımda dikiliyorsun.. Öyle özledim ki bana o çakır gözlerinle bakıp, trip atmanı.. Her tribin sonunda sarılmayı, sarıldıkça sadece bizim anlayabileceğimiz o huzuru bulmayı.. Öyle özledim ki..
Seni mutlu edebilmek için bugün ki akşam yemeğini ben hazırladım.. Eskiden olduğu gibi şiirler söyleyerek kibarlığımı sattım sana.. Sen ise o tavrıma karşı mutlu olup gözlerimin içine baktın.. Sanki hiç bitmeyecek bir aşkın fitilini yakmıştık..
Seni, anlatabilmek seni.. İyi çocuklara, kahramanlara... Her gece senin yazdığın sayfalarca yazı arasına koyuyorum kafamı.. Ve gözümün önünde dans ediyor, yazı yazarken oynayan omuzların.. Birden o kağıtlardan rastgele birini seçiyorum.. Gözlerim doluyor her gördüğümde.. Ve yazıyor ki: "Seni seviyorum.."
Seni karanlık bir sokakta, bir başına bulmuştum.. Ya da sen beni bulmuştun.. Seninle geçirdiğim her saniye için minnettarım.. Senin geleceğin yolları gözlemenin güzelliği hoş.. Seni özlemenin getirisiydi bu..
/Benrıdvanerdem
Yorumlar
Yorum Gönder